TOPRAĞA BİR “CAN” DÜŞTÜ
-Hamit Can’ın aziz ruhuna rahmetle-
Cemreler uykudayken bir “Can” düştü toprağa
Sor çınarın halini; köke, dala, yaprağa!...
Mardin’de doğan güneş Dersaadet’te battı
Hicranın kör kılıcı yürekleri kanattı
Anılara gömüldü ‘Derbesiye Günleri’
Yâd ederiz gönülde ‘mâzi’ denen dünleri
İyi bilirdi herkes musalladaki eri
Ağarmaktayken şafak gönüller yangın yeri
Ölüm arabaları Can’ı alıp götürdü
Açtı yeni bir sayfa, eski defteri dürdü
Yağmalandı kovanlar, bahçelerde gül yandı
Hüzün süvarileri kalp göğüne dayandı
Kulun düğün gecesi, ölüm hikmetli bir iş
Canın tene vedası, sonsuzlukta diriliş
Zaman boşlukta aktı, toprak çağırdı teni
Ruh kanat
Nihat Malkoç
Gönlümün Çiçeği
Hatırlar mısın o bahçede,
Bir demet gülle elimde,
Çiçekler açmıştı gönlümde,
Senin gözlerin bana güldüğünde...
O bahçeden geçtim bugün sevgilim,
Kimsecikler yoktu, ıssızdı.
Yalnız, bir kara lale vardı
Bakakaldım ona, uzanmadı ellerim.
Çaresizce izledim onu,
Tıpkı sen gibi,
Baktım ama dokunamadım!
Ve sonra anladım ki,
Benim gönlümden düşen çiçektir o!
Aşkınla birlikte toprağa gömdüğüm
Anmamak üzere üstünü örttüğüm!
Yar Ol
Yar yanında ağyarsa bedenin,
Yazgının eseri kendinde bil!
Yar olana yarlık etmeyenin,
Yare vuslatı olur mu kabil?
An içinde anarsan halini,
Anda kaybedersin simasını
Zamanda ararsan emsalini,
Yar zulmüne olur mu mukabil?
Her gül nazlidir
Sokaklardaki güller
Hep zamansiz soluyor
Hayat onlara karşi
Hep amansiz oluyor
Dünyanin her yerinde
Bu düzen bozulmuyor
Bir bilmece misali
Bir türlü cözülmüyor
Sokak gülüdür diye
Koklamazlar onlari
Her zaman ve her yerde
Hazan olur sonlari
Sokak güllerininde
Cani vardir unutman
Günah sayilir onu
Suzuluktan kurutman
Ve de her gül nazlidir
Kim bunu fark ediyor
Güneş onunda hakki
O bunu hak ediyor
Sen bir aysın
Sen bir aysın
Bense güneş
Tutuldum vay vay
Tutuldum
Sen bir gülsün
Bense bülbül
Vuruldum vay vay
Vuruldum
Alın yazımsın
Baharımsın
Dön bana vay vay
Dön bana
Ciğerparem
Ay yüzlüm
Gel bana gel bana
Vay vay gel bana
Et tırnaktan
Ayrılmıyor
derdinmi var diye
Sor bana vay vay
Sor bana
Bana mı kaldı?
Sebil ettim gençliğimi ugruna
Günü sana dünü bana mı kaldı
Vurgun yedim dalarken gözlerine
Sevda sana hasret bana mı kaldı
Kıyamazken aşkını koklamaya
Gülü sana diken bana mı kaldı
Ne gün gördüm ne aşktan yana vefa
Sefa sana cefa bana mı kaldı
Sunarken içmiş idim şerbetini
Balı sana zehri bana mı kaldı
Dertsiz başıma ekledim derdini
Vahı sana ahı bana mı kaldı
Bir Garip Adbaldır senin adın
Ne Garibi ne Abdalı mı kaldı
Ah dünya anlamadan geldi geçti
Gerçek sana sırrı bana mı kaldı
Bakma Yüzümün Güldüğüne
Zaman hazana yeni geldi
Hazan yüzümü çoktan gördü
Hani kırlar çiçek serer ya
O çiçekleri gören gördü
Bakma yüzümün güldüğüne
İçimde dertler kavruluyor
Sorarsan derdin nedir diye
Anılar peşim sıra geliyor
Bazen dalıyorum resmine
Biran olsa da yanımdasın
Şiirlerim senin üstüne
Gönlümde en güzel mısrasın
Hatıran sarmışken beni
Uzaklardan birisi gelir
Hayal midir bilmem nedir
Gülümün ta kendisi gelir
Etrafımız zerdali erik
Bilki yerin kulağı delik
Dermansız derdimi işitmiş
Yarim acep ondan mı gelir
Ağlama gözlerim ağlama
Gözlediğin bu yana gelir
Kurtuldun artık dizlerim
Yârimin ta kendisi gelir
24.04.1994
18.05.1997