Benzersiz

İzin vermezdin gözlerindeki ışığın
Kalbimi ışıtmasına.
Saçlarına değse yanlışlıkla elim
Ahh veya hissetsen nefesimi
İsyan ederdin!
Ceylan hızıyla uzaklaşırdın
En küçük öfkende!

Hatırla!
Bir sürpriz gelişimdi katına;
Dilim tutulmuştu!
Nefes almak; ustalık isteyen bir marifetti sanki.
Geçtiğim yerlerde kalan kokumu bilip
Kaçardın sen izlerinden.

Kimseye benzemediğin için sevmiştim seni;
Anavatanın belki Merih'ti, belki çook uzak bir ülke!
Eşsiz hırçınlığın bile kök saldı kalbime,
Farkında mısın?

Sonra, acımasız yanın çıkageldi.
Gelmesi dert değildi de
Seni bari alıp götürmeseydi!
Gitmen de yakmazdı biliyor musun;
Bir öfke, kör bir inat,
Aptalca bir kaçış uğruna
Kalbin kimseyi almasaydı keşke
Tek odasına!

Benzersizdin! Evet, bu yüzden sevmiştim seni!
Zulmün de öyle işte;
Benzersiz, eşi yok...

Şimdi misâli görülmedik bir azapla
Her saat başı ölüyorum!
Her yeni saat dirilip
Bir daha ölüyorum!


Mustafa Apaydın