Karanlık odamın sessiz mutluluğu,
Korkutuyor beni herkesten kaçışım.
Yorgun gözlerimin beklenen nuru,
Korkutuyor beni hayallere dalışım.

Taşkın seller gibi yüreğimde çağlayan,
Bitmeyen melodisin, kulağımda çınlayan,
Zincirli kalbimde düşlerimi zorlayan,
Korkutuyor beni, sana çağlayışım.

Arzu neydi, nedir aşk, yoktu dilimde,
Nedir bu filizlenen çoraklaşmış kalbimde?
Rüzgarın savrulurken, kor alev içimde,
Korkutuyor beni reddedilmez çağırışın.

Ab-ı hayattır alev gibi dudağın,
Hayaller sınırsız, gerçek darmadağın.
Mantık firarda, hücreler ise azgın,
Korkutuyor beni davetkar bakışın.

Kaçmaya çalışmak, boşuna kürek,
Pranga faydasız, koparır bu yürek.
Ne kaldı geriye, ömrümde son çeyrek,
Korkutuyor beni sensiz kalışım.

İşgal altındaki gönlümün imkansızı,
Bitkin bedenimin uslanmaz arsızı,
Son düzlüğümün Eylül zamansızı,
Korkutmuyor artık Sur’uma üfleyişin.


Şiirin seslendirilmiş videosu:
https://www.youtube.com/watch?v=tTTY5mMtzq0


Tuncay Morkoç