Ağlama Çocuk

temmuzun sarı sıcağı vururken toprağa
kanter içinde çapasını sallıyordu bir kadın
ayakkabısız bir çocuk ağlıyordu tarlada
kara sinekler yalarken gözlerini

sıcak ve sinek bir parçasıydı
anayla oğulun yaşam mücadelesinde

akşamın paydos düdüğüyle birlikte
içten içe buruk bir sevinç belirdi
gözlerinin ta derinliklerinde

öyle ya artık akşam olmuştu
gelecek sabaha kadar anayla çocuk
beraber baş başa ne büyük mutluluk

okulsuz kitapsız ve kültürsüz
geleceğe yetişen bir büyük nesil
ağlama çocuk olsanda sefil

kölecioğlu diyor ağlama
sefil olsanda ağlama
sefilde olsan
yeterki yalaka olma

Ahmet kölecioğlu 1987
Ahmet Kölecioğlu