(ÖDÜLLÜ) Senli Gün(düz)ümün Kanayan Dünleri

Kara cümlelerim vardı benim
Beyaz sayfalar(ım)dan kazıdığım
İtinayla
Kanayan sözcüklerim
Pıhtı tutmuş harf kıvrımlarım bir de
Canları yanar
Can(ımı) yakarlardı
Ha bire!

Ne vakit yazmaya başlasa kalemim
Bir sızı başkaldırırdı içimde
İnceden
Dağlanırdım...

Şiir niyetine sevdalar doğururdum kendimce
Büyüttükçe içimde
Küçülürdüm ben de
Ellerinden tutup da sıkıca
Mısralar dizerdim türettiğim sözcüklerden
Sev
Sevi
Sevda
Sevcan...
Kendimle yüzleşi(veri)rdim hep en sonunda
Adımın sev-inden ve can-ından gelme
Yüreğime in(le)me
Dilimden düş(e)meden
Kalemime dokunurdu şiir niyetlerim
Sancılanırdım...

Mutlu şiir yok(!) dedim durdum hep
Mutlu şair de(!)
Hiçbir şiirim mutlu ol(a)madı lakin
Ben kendimi şairden de say(a)madım
Safi mutluluk adına
Şairliğimi yalanladım!
Safi mut
lu
luk...

Bilmediğim çiçekler koktu burnumda
Beyazlığını umdum
Sevdiğimce
Tenime görmediğim gözler değdi
Hissizlendim
Ve eller...
Düştükçe üzerime
Döndüğüm sırtımdı
Yüzümdü rüzgara verdiğim

Şimdi...
Unutulmaya yüz tutmuş dünlerim hazır
Yaşamadan yaşlanmaya
/Yani şimdi...
Sana bir teşekkür borçluyum
Bana armağan ettiğin bu gün(düz)leri
Seninle paylaşarak
Ödemek istiyorum bunu/
İşte(!) ne vakit bir şiir düşlesem
Düşen hep aynı şey yüreğime/kalemime

Sevmek seni...
Hiçbir mısraya sığmıyor sevgili(m)...

Not : Bu şiir LacivertSanat ana sponsorluğunda gerçekleştirilen Kumru Şiir Sitesi 2. Şiir Yarışması?nda ?ÖVGÜYE DEĞER- ödülüne layık görülmüştür. Haziran 2005

Sevcan Koyuncu