Bir Sefilenin Hasbıhalinden

Ne idim ben, ne tabii bir kız

Belki sahrada rebii bir kız



En büyük zevkim, ümidim, neşem

Kırda seyran idi, her gün, her dem



Düşünürken o büyük sahrada

Beni halk eyleyeni tenhada



Duruyorken hareketsiz, sessiz

Yere inmiş göğe benzerdi deniz



Aksi tekbir ile dolmuş dereler

Secde eylerdi bütün meşcereler



Şebi mehtap doğar aynı şafak

Her taraf nura olur müstağrak



Akıyormuş gibi her suda hayat

Yüzüyormuş gibi hep mahlukat



Uçacakmış gibi eflake zemin

Halden, mazi ile atiden emin



Mutmain şevk ile soldan, sağdan

Bir şataretle inerdim dağdan.


Abdulhak Hamit Tarhan