Unutmak

Üşüyen ayaklarımı, küçük bir battaniyeyle ısıttığım gecelerde,
Ranzamın her bir basamağında, anılarımıza tırmandım,
Sakin sakin...
Aklımın oynadığı bir oyunmuş,
Seni unutmak.
Küçük bir çocukla saklambaç oynar gibi,
Saklanırmış meğersem,
Unutabilme korkusu.
Uyku haplar’ının verdiği hisle, mutluyum diyebilmek,
Az da olsa avuttu beni senin yokluğunda...
Büyürken yaşlarım birer birer,
Küçüldü umutlarım takvim yaprakların’da,
Eskidi; duvarlara atılan çentikler,
Yeniyen gecelerin zifir karanlığında,
Gün ışırken sabahlara;
Bozulmamış yatağın’da,
Seni çizer,
Gözü yaşlı bir gölge.

beyaz
Beyazit Mansur Yıldırım