Adam

Ay, bir sokak lambası gibi sönük bu gece,
Esmerliğiyle kavruk bir adam üstünde.
Adımlar’ı çelme takar birbirine,
Eller’i, ceplerinde...
Sokak’lar uyanır homurdanarak,
İki topuk sesinde.
Karanlık, kiralik bir katil gibi sokulur geceye,
Adam ürkek,
Adam yorgun,
Adam; kırbacı sırtında bir köle...

Beyaz
Beyazit Mansur Yıldırım