Sessizliğin S si

ikimiz içinde
hoş değildi bu ben sana ısrar
ediyordum büyümeyecektim

sen bana yalanlar söylüyordun
yüzüme vurmayacaktın ...

koşmayacaktık bir daha
coşmayacaktık acılarda ki anılarda
bütün eski defterleri -kapatacaktık

nereye mi uğrayacaktık
buradan ... neresinden dönersek kar
kalacaktık ya ... neresinden tutarsak
hayatı tam kalbinden yaralayacaktık ...

hani inkar ettikçe insan oluyordu zaman
isyanı bittikçe çoğaltıyordu mutlulukları

çoktun kazandığım zaferlerde
kaybettiklerime üzüldüğümde
her sevincinle belki ...

kim bilirdi hepimiz
içinde zordu bu ... ben sana öfke
kusmuyordum hiç tanımıyordum

sen bana umutlar vermiyordun
borcunu ödemeyecektin ...

gitmeyecektik bir defa
bitmeyecektik anın terinde pis kir
yorgunu olmayacaktık yolculuğun

sonuna mı ulaşacaktık
oradan ... neresinden bakarsak az
kalacaktık ya ... neresinden açsak
hayata elimizdekilerden olacaktık

hani isyan ettikçe insan oluyordu zaman
inkarı yendikçe azaltıyordu mutlulukları

her gülüşünle sanki
daha buralardayım derdin ....
kahkahalar atıyordum yoktun

...

sen git ben
biraz daha salınacağım anne
ben biraz daha sallanacağım anne ...


kk
13 haziran 2004 istanbul
Kadri Karahan