Yollar Ayrı

Bulutların örttüğü bir yıldız gibi
Görünmediğin zamanlarda da varsın!
Işık saçmakta olan gözlerinle,
Duygular ardına gizlenmiş benliğinle.

Öyle ki gidişin “yakın uzaklara” yanımdan,
Gözlerimin içinden; ses duvarını aşarak.
Sesinin beynimde açtığı izler kılavuz
Ayaklarıma. Hep ardınca giderim.
Ya da yelsiz havada değirmen gibi;
Ömrümü eriten zamanı beklerim.

Yollar ayrılır, güzde dal ile yaprak gibi.
Düşlerim yaklaşır oysa, sen ayrıldıkça.
Yıllar sıyrılır, saat hızıyla mekânlardan
Zalimce tükenen “umuttur” ömürden.

Yollar, yönler, kader ayrı, hicran bir;
Kulaçlarım şimale, senden uzağa, zahir.
Bir büyük gemide; sen garba yolcusun.
İlk değilsin; erişmediğim sonuncusun!

Mustafa Apaydın