MEVSİM SONBAHAR

Güneş ışıkları doğarken odama sensizliğimi hatırladığım,
Beraber uyandığımız günleri,
Güneşin doğuşunu izleyişimizi, batışıyla başlayan hayallerimizi,
Hatırladım işte, en güzel anıları, başkalarıyla yaşarken hep seni hatırladım.

Kaçıncı mevsim oldu unutamadım kokunu,
Mevsim geçti ama, kokun geçmedi ruhumdan,
Acıdı yüreğim her rüzgar estiğinde,
Bilerek kokunu getirirdi bana sırf kalbim sızlasın diye.

Nasıl bir sevgi ki unutmak mümkün olmuyor seni,
Keşke bende ki sevginin yüzde biri olsa, sende üzemez din beni,
Hani taş kalpli olan bendim,
Peki ya bu sevmemenin nedeni neydi.

Umut penceremden bir gül daha eksildi sayende,
Solanlar çok olmuştu halbuki kalbimde,
Ama hiç biri, susuz bu kadar uzun yaşayamadı,
Yaşayanlar bile sen gibi güzel kokmadı.

Mevsim sonbahar iken gitmiştin ya hani,
Ağaçlar her yaprak döktüğünde sen geliyorsun aklıma,
Bir ağaç bile ağlıyorsa yeniden yeşerecek yaprağına,
Ben neyleyeyim, sensiz yaşamayı bilmeyen şu sol yanıma.








Ömer Demir