HIÇKIRIK SESLERİ

Yine hüzünle başlamam gerekti satırlarıma,
Bir kaç damla göz yaşı döküp,
Nefes almam gerekiyordu yaşamam için,
İlla ilacı sen mi olmalıydın kalbimin,
Yoksa ben miydim senden başka ilaç tanımayan sokak serserin.

Şimdi o kadar yalnızım ki,
Gülmek için sebep yok aslında, yaşamak içinde,
Günlerce, haftalarca dökülen göz yaşlarım,
İsyan edip unut onu artık diyerek ruhumu daraltmakta.

Cidden bir insan kolay sevilir de, nasıl zor unutuluyor bayan,
Madem sevenler sevilmiyorsa, neden her aşkın sonu dram,
Rol alman için hayatımı yıkacağını bile bile sevdin beni,
Başardın be prenses yıkmakla kalmadın, kalpsiz bıraktın beni.

Sevdiğim insan ile yaşayamadım ben 14 Şubat,
Hep yalnız, mutsuz, kimsesiz bıraktı hayat,
Ellerimizi uzattığımız kişiler neden bu kadar bencil,
Hiç mi yalnız kalacağını düşünmüyorsun be cahil.

Ağlasam da, sızlasa-m da seviyorum hala,
Senin de ağlayınca hıçkırık seslerin geliyor kulağıma,
Bir gün her şey için geç olursa prenses,
O zaman bensiz olduğun günleri hatırla.

Sevmek yada sevilmek artık bir anlam ifade etmese de,
Sen yine mutsuz olduğunda, benim gibi ağlama.
Ömer Demir