Hasan

Tutmaya kıyamadığını söylediğin ellerim,
Mezarına bir gül dikti;
Ellerimden nefret ettim Hasan!
Bakmaya kıyamazdın,
Bir çanağa düştü gözlerim!
O çanak ki içi,
Ağzına kadar kan!
Bir de annen kaldı
Benim gibi böyle,
Hiç durmadan ağlayan!..
Biz artık üçe bölemiyoruz günü..
Yok öyle bir şey;
Sabah,öğle,akşam!
Bir bütün oldu zaman,
Ve tüm zamanlarda her yer kabristan!
Haa unutmadan,
Oğlun sana değil bana benzedi.
Biliyorum ki senin için
Hiç farketmezdi.
Nasıl böbürleniyor bir duysan;
Babamın adı Hasan,
Sağolsun vatan!
Şehit benim babam...
Şehit benim babam!.



Jale Demirdöğan