Kim derdi ki bir gün yalnız kalacak kalpten sevenler,
Hüzün saracak sokakları, ayrılık şarkıları çalacak hep rüzgar,
Elleri titreyecek yalnızların üşümekten,
Ölüp gitmek isteyecekler, sebepsizce yaşadıkları için bu hayattan,
Hayalleri yıkılmış, kalbi kırılmış, soluk bakan gözlerle bakacaklar artık yaşamlarına,
Seven biri çıksa da, korkudan yanına yaklaşamayacak dününü unutmadan, nasıl geçebilir yeni sayfalara,
Solmuştur aslında yeni yeşermiş dalları onun,
Henüz ilk baharı yaşamıştı oysa mecnun.
Satırları mutlu biten şiirler yazardık önceden,
Mutluluk kalmadı ki, sevilemedik hiç gönülden,
Ya acı çektik sevmekten,
Yada uyuyamadık gecelerce sevmeyenimizi düşünmekten.
Gece oldu mu başlıyor işte dertler,
Bizi avutan ise şarkılara yüklenmiş o derin cümleler.
Ömer Demir