her derdinin
kederinin hep lanet
olası dediğin kaderinin
tek sebebi sanki bendim
ortalığın bu kadar
yalnız olması dağınıklığından
utanmamdı ... her bir hatıranın
bir yana savrulması artık usanmamdı ...
onda bu yoktu
sana baktığımda ah evet
onu görüyordum sende o yoktu
bilmek istediklerime cevap
vermeyişlerin o kahrolasıca sessizliğin
sinsi sinsi dinleyişlerin işte bensizliğindi
hiçbir şiirimi sevmiyordun ve
söylediğim şarkılara bile eşlik etmiyordun
son nefesini hep sen çekiyordun sigaramın
her bedelinin
ardından elinden tutup
sürüklediğin bedenimin yüreğimin
en büyük ihaneti belki sendin
gecenin böyle ıssız
hırsız olması arsızlığımdan
ansızlığımdandı ... bitmek bilmeyen acının
dinmek bilmeyen hırsla yol alması açlığımdandı ...
sende bu yoktu
ona baktığımda ah evet
seni görmüyordum onda sen yoktu
ne yapman gerektiğini bile
bilemeyişlerin bir şeyler düşünmene rağmen
dile getiremeyişlerin bahanelerin kimsesizliğindi
hiçbir gurura yakışmıyordun
ve artık böyle bende bir kalıba sığmıyordun
son oyununu ben sana oynuyordum hayatın
bende bu yoktu
size baktığımda ah evet
kendimi tanımıyordum sizde ben yoktu
sen ben ve aşk
üç kalp ...
çoktu ...
07 ocak 2004 istanbul
Kadri Karahan