Ah Sen!

şimdi oturup da
içine içine bakıp bir boşluğun
itebilsem elimin tersiyle
hayalini kaybetme korkusunu
ve anlatabilsem seni
'sen' diyebilsem
sana

bir bilebilsen
nefesimi kesen
bir gece yarısı tesadüfüsün sen
bilinmedik bir şekilde aklıma düşen
cemalini bile bilmediğim
ah sen

bir bilebilsem
hiç görmediğim yüzünü
gönlümce bir tuvale çizsem
okşayıp dalgalandırsam fırça darbeleriyle
rengini bile bilmediğim saçlarını
ve en karanlık tonuna insem
derinliğini bile tanımadığım gözlerinin
ah sen

ah sen
-olur ya-
ansızın çıkıp gelsen
gülsen
uzatsan bana ellerini
ve
'ah sen' desen
ah sen!

Müjdat Bilgin