Dostum

...
dostum
doğduğun topraklar öyle çeker ki
çocukluğuna uzanır elin
unutmazsın arkadaşlarınla çekirdek çıtlattığın köşeyi
plastik topla oynadığın harmanı
denizlerin dalyanlarını
kum savaşlarını
dut ağaçlarıyla üzüm bağlarındaki anılarını
kuş avındaki şakaları
sek sek ya da sokak çörtresini
çelik çomak uzun eşşek nasıl unutulur
çöpünü bile özlersin sokağının
yaşlısına kadar büyüdüğün yerleri
kaldırımdaki İbrahim dayının selamını
bakkal Selahattin amcanın akide şekerini
eriklerini çaldığın ağacı nasılda özlersin
yaşlandıkça bakarsın
ortalıktan hepsi çekilmişler
döndüğün sokak çocukluğun değildir artık
beton yığınlarının altında
ezilmiş bir mazi seni bekler
özlersin çocukluğunu
benim özlediğim gibi…

25.02.2017
Dila Ece