Öylesine

Dalgalar vuruyor karaya,
Hırçın ve öfkeli?
İçimdeki isyanı anlatırcasına,
Vuruyor dalgalar;
Güçlü ve inatçı?

Volta atıyor bir kadın;
İskelenin kenarında.
Dudağında sigarası
Rüzgarda dağılmış saçları
Ve otuzlu yaşlarında belli ki;
Bir tek tesbihi eksik elinde,
Varoşlardan çıkıp gelmiş delikanlı misali giyinişiyle,
Sessiz ve kendi halinde.
Yüzünde ezilmişliğin hangi biçimlerinin yansımasıdır bilinmez;
Ama her şeye rağmen, insana dost,
Ve her şeye rağmen zararsız,
Belli belirsiz bakışları ve alaycı gülümsemesiyle,
Boyunu aşan dalgaların dibinde volta atarken,
Dalgalarla,
Dalga geçiyordu adeta?

Bir çift öpüşüyordu bankta?
Ben, yalnızlığıma kenetlenmiş,
Kaskatı kesilmişken stresten,
Donuk bakışlarımla seyrediyorum geceyi?
Bir yanda gecenin mavisi
Ve bulutlar yağmur grisi,
Kentin ışıkları aydınlatırken yüreğimi,
Dalgaların bitip tükenmeyen hışmı
Ve iskelenin direngen tavrıyla süre giderken gece;
İçimdeki dinmeyen öfkenin sessizliğine gömülüyorum.

İki gün geçti aradan,
İçimdeki fırtına dindi;
İklim değişmedi.
Yağmurun hüznünde sakinim şimdi;
Poyrazın esintisine karşı güçlü?
Nereye varır bu işin sonu bilinmez ama;
Sen yine de,
İnadına gülümse?

31/01/2003


Engin Dize