Kar

Karlar siyahları örttüğünde kalbimdeki yaralar donar
Bilir misin geceler ışıklarını söndürdüğünde gözlerim solar
Şimdi bilmem ki soğuğu kıracak bir gülümsemeni istesem
Karanlığı aydınlık yapacak gözlerinin renklerinde bitmesem

Her müziğim sözleri bittiğinde sesinin tınısı kulaklarım çınlar
Bir masada kelimelerimle konuşsam senin hakkında mürekkebim duyar
Sessizce daldığım uykudan gidişin kabuslarıyla korkarım
Nereye gittiğinin nerede olduğunu yüreğimin sızısına sorarım
Mevlüt Öztürk