gittin

son kez öpmeden gittin beni
son kez okşamadan saçlarımı
oysa benim dudaklarım sana hasretti
daha doyamadan sana gittin

ben koynunda uyurken bile seni rüyamda gördüm
hayaller kurdurup hayallere küstürdün
belki bi’kedimiz olurdu ahşap bir evde
çiçeklerimiz olurdu gülüşerek suladığımız

gittin fakat sen bi sabah elveda bile demeden
senle umut doldum sen gittin karanlığa boğuldum
hep öyle olur ya tam unuttuğum dediğimde gelsen
yine terler belki ellerim heyecanında senin
ama bu sefer gurur ağır basmalı benim için sevgilim

tam doğru adam dedim sen gittin balım
doğru zamanda yanlış insandın sen
hayatımı adayacakken sen gittin
gelme artık istemem yine öpmeden gidersin sen
mavi kardelen