Akşam sessizliği

Göğün Sessizliğinde

Bir sabah esintisiyle dokundu yüzüme,
Adını bilmediğim bir rüzgarın hatırasıydı.
Senin kokundu, uzaklardan gelen,
Dalıp gitmiş gözlerimde bıraktığın izdi.

Gözlerin, bir deniz kenarında unutulmuş,
Dalgaların iç çekişine benzer bir melodi.
Her bakışında yeni bir şiir yankılanır,
Sanki zaman, o an durmayı öğrenirdi.

Ellerin, gecenin yumuşaklığında üşüyen,
Bir sabır kadar ince, bir dua kadar sıcak.
Her dokunuşunda hayatın ağırlığı kalkar,
Dünyayı sevmenin en masum hali olurduk.

Ama sen, uzak yıldızların arkadaşı,
Bir rüya kadar gerçek, bir masal kadar uzak.
Her sabah güneşi benden önce bulursun,
Ve her akşam gölgelerle kaybolursun.
Aşk

Dila Ece