Her sabah okula giderken,
Bir papatya görürdüm kapımın önünde.
Yanından geçerken hiç unutmazdım,
Her fırsatta bakardım güzelliğine.

Güneş gibi sarı bulut gibi beyazdı,
Adına şiir bile yazılırdı.
Koparıp yanımada alabilirdim ama,
Yanıma yakışmazdı.

Sonra bir gün yola çıktığımda,
Gördüm ezmişler papatyamı.
Koparmışlar yapraklarınıda,
İnsana neden diye sormazlar mı?

Enes PAPAĞAN