Rüzgar çöpçatan

Bir gün paltomu giyerken,
Rüzgâr, şapkamı kaptı!
Şehir meydanında döne döne uçtu,
Pazar tezgâhlarını selamladı,
Bir pastanın üstüne kondu,
Sonra bir kedi onu kovaladı!
Ben de koştum ardından,
Aşkla, şevkle, inatla!
Derken sen çıktın köşeden,
Şapkayı yakaladın havada!
O an, gözlerin parladı,
Ellerin bir tüy gibi hafifti,
Gülüşünse fırından yeni çıkmış bir çörek gibi sıcaktı.
“Bu şapka sizindir,” dedin,
Ama kalbim çaldı o anı,
Şapka benimdi, aşk bizim,
Ve artık ikimiz de rüzgârdaydık!
O gün şapkamı kaybettim,
Ama aşkımı buldum.
Küçük mucizelerle dolu dünyada,
Belki de rüzgâr, eski bir çöpçatan!
Aşk
Dila Ece