Fırtınam ol sinsice, savur beni sağa sola
Öyle yaralar aç'ki yüreğimde
Bırak işlesin tüm bedenimde!
Damla damla aksa'da gözyaşım aldırma...

Kalbim yorgun olsa'da
Bir gölge gibi izle beni, derinden ve sessiz!
Bulutlarını ihanetlerin için hazırla,
Fırtına öncesi sessizlik misali...

Aralıksız ve acımasız bir şekilde
Köklerimi kopartırcasına sök topraktan
Kan (la) boyansa'da dallarım aldırma!
Nasıl olsa aşık olmuşum sana,
Sende yık, yak diğerleri gibi acımadan...

Aldırma sakın!
Küsecek değilim sana,
Nice ormanlar'da, yanıyor benim gibi ağaçlar!
Fırtınalara, kasırgalara, heyelanlara karşı duruyor dimdik,
Ya! senin gibi aşk'tan anlamayanlar vuruyor baltalarını!
Veya söküyor köklerimizi, daha yeşillenmeden umarsızca.

Ben,
Bir ağaç oldum çaresizliğimi dillendiren...

Ya sen!
Bir fırtına oldun bu çaresizliğimi yıkıp deviren...

20.10.2004 23:18:00 / İstanbul
Adnan Bilgiç