Hep gözyaşlarıma ortak oldun
Yalnızlığımda'ki isyanlarıma
Beni hep teselli ettin sen, veya
Veya ben, hep öyle sandım...

Bazen alkolle arkadaş ettin beni!
Bazen'de acıyla karışık gerçeklere...

Dostlarım kötü dedikçe senin için
Ben hep dört elle sarıldım sana!
Pardon, iki parmak ucuyla...

Ayrılıklarıma, korkularıma
Hissiz dokunuşlarıma!
Ölüme yaklaştığım O zamanlarım'da bile!
Hep sen yanımda oldun, hep sen...

Her adım attığım sokaklar'da
Koştuğum caddeler'de
Çimenlerine uzandığım, kırlar'da
İçime çektiğim 'ara' soluklarla!
Tükenmeye başlayan, sayılı günlerim'de hep ama hep sen vardın, dostum...

Dostum diyecek kadar, yakın
İçim'de büyütecek kadar'da sarmalayandın
Sen, benim sonumun başlangıcı!
Ölümümün adresi oldun...

Birgün beni bırakıp gidecektin,
Başka bedenlerin 'ölüm' adresi olmaya
Başka mezarlar kazmaya,


Başka dudaklar'a yapışıp,
Ardına bile bakma'dan
beni bırakıp gittin! sigara...

! ömrümü karartan, kararttığım lanet!
Hoşçakal sana...

20.05.2005 / İstanbul Saat 18:00

Adnan Bilgiç