Hayallerim (le) geldim sana, umutlarımla
Öyle anlattılar ki seni, bana?
Seni, görmeden aşık oldum...

Önce çocuksu gülüşlerimi
Ardın'dan hayallerimi, umutlarımı çaldın!
Genç yaşım'da saçıma aklar düşürdün
Beni ben'den Seni benden çaldın...

Hep ağlattın beni, güldür medin
Mutlu bir gün bile göster medin
Nedir allah aşkına senden çektiğim anlamadım!
Yeter, yeter be!
Allah'ın verdiği bu candan'da bıktırdın...

Ah! ah! istanbul
Seninle yaşanır diye sandım, ama
Yanılmışım...

Sen ki;
Sahte masumiyetliğinle, mavi hüzünlerin'de boğarsın!
Sen ki;
Altın sarısı saçlarınla, saf sevdaları tutsak edersin!
Sen ki, sen! ancak,
Güzelliğinle garibanların mezarı olursun...

Ah! istanbulum, ah!
Senin'de bir suçun yok ki...

Suç!
Bu kenti, bu hale getiren 'biz' lerin...

30.04.2005 / İstanbul
Yarım kalan bir şiirdir, eksik...
Adnan Bilgiç