Ölüm ve oğlum

Ne yaman çiğköfteymiş ki bu ölüm

Şalgam suları iniyor şakaklarımdan

ben hala susuyorum

Gözlerimle taşlarcasına bir kör kuyuyu...

Nerde kaldı bire saka kuşu

Su gibi bildiğin o su kasidesi?

Ve dudaklarımı sevsinler

bir barut bulutuyla sanki

ortadan biçilmiş bir güneş

Aynı çığlığı mı ezberleyecek dersin

akşamcılar akşama tövbe edinceye dek



Düzayaktı Attar A'met Efendiden Kartal Baba Tekkesine

Bu seferki yolum ise

ardımdan gelen kolun

ölüsıra yürüyen

kilden, kirloz bir bayrak

epiy de yokuş üstelik

ve giderayak

Sırtına vurmuş yada

buruşuk bir şipka biberini

Meyvahoşa koşturuyor

mork çizmeleriyle bir kırkayak

Nasıl koşturduysa tulumbacılar eskiden

yeşil karga tulumbalarını yangına

Yandım diye böğürmüşüm

Böğrüm yiyince böğrümden

o çiğköfteyi

YANDIM



Öylebi kuşaktık ki biz oğlum

yine de sen ölüyorsun

boynuna sarılınca ben

Ve o domuz var ya İncildeki

cümle günahı yüklenip

uçuruma atlayan domuz

Biz öyle bilem olamıyoruz...

Meşksiz aşklarla senlerin

başına tacettiğimiz

o güzelim elmayı

Utanmadan o ulusal

akbabamıza sunuyoruz

kellerinizle birlikte

Bu gidişle korkarım

bi tek ses kalacak bizden

tıkırtısı farenin

Kendi tahta kuyruğunu kemiren



Cama vurulmuş güneş kırıldı

Nar daneleri döküldü suya

Yandım diye böğürüyorum

Ama bu kırkayak oynunda

Öyle yakın ki ölümle oğlum

Uyak oluvermişler adeta

Ben ne demeye hala

Sözümona bir inci gibi

Acının yanardağ bardağında

Kendi kendime eriyim?

Oysa bu dünya denen ağacın

Türkiye denen çatağında

Öyle bir oğul var ki oğul

Ölüme değil, ölüme

Yaşanmaya bi ölüm bal



Cama vurulmuş güneş kırıldı

Nar daneleri döküldü suya

Gayrı adam oldu diye babam

Oğlum beni sevse ya

Can Yücel