DAĞLAR
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Karlarla kaplı bembeyaz
Sorgusuz bir Tanrı sevgisi
Dopdolu bir tazelik,
Yaşamın taa kendisi.
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Deste deste çiçek yüklü yemyeşil
Yüreğinden akar gelir damlalar yudum yudum,
Pınarlara can vererek
Kimi de yıkıp geçer, delirerek.
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Yedi veren gülleriyle gülen, çiçekleriyle sevinen
Sabah merhem olurken yaralara
Akşam zehiriyle inleten.
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Güvenli, uçsuz bucaksız.
Tümünü bir arada tutabilen renklerin
Tümünü birlikte uçurabilen kelebeklerin.
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Anlamak zordur bazen olup bitenleri.
Nedendir bilinmez öfkesi tipinin, bunca güzelliğe esip savuran,
Teslim olan sabun köpüğü sise dumana.
Yemin ettiren bir dahasına,
Yemin ettiren, dine imana.
Ben hep, dağlara benzetirim aileyi.
Atsan atamazsın satsan satamazsın.
Kalıp olamazsın, koyup gidemezsin.
Üstüne salsa da çığları
Ezilsen de altında
Ondan vazgeçemezsin.
Hilmi Çelik
Bu şiir 1471 defa okunmuştur.