deniz, ceset, pena...
denizdeki ceset...
cesetteki pena...
pena...

soluğundan sürgün damlayan nisan gecesi
deniz kumsala vurdu acıyan sessizliğini
kıyıda bulundu vazgeçtiğim geçmişim

en çok cesetler üşür geceleri

önce müziğimi buldular
sonra avucumdaki kırık penayı
iki ezgi arasındaki unutkanlığımsın benim

bir şehri götürdüm beraberimde
deniz müziği saklayan sedef kabuklar
ve sonsuz bir gitar mezarlığı içimde

– sana susup denizle konuşuyor sessizliğim . . .

04.06.2001
Ayten Çolakoğlu