Sürgün

kurşuni bakışınadır göz tutulmalarım
tarifin yok boşunadır anlatmam
sen zamanın gündüzünde bir gölgesin

işlenmiş izlerin tenime
gidesim gelir kokuna aldanıp
şuracıkta az ötemdesin
uzansam tutacağım en parıldayanını

kapatma uykularını
tutup nefesimi
dalasım gelir göz bebeklerine

öpeyim mi kelebeklerini
neden bu suskunluğun
avuçlarım kanıyor görmüyor musun
umurunda değilse düşlerim
çıkar beni zindanlarından

sana sesleniyorum
ya öp beni alnımdan
ya da azad et


Mersin ‘04
Fatih Karataş