Dicle'nin Mor Menekşeleri

Anlamsız bir şiiri döküyorum yine suçsuz sayfalara
Yine sözcüklerin katili olacağım
Kelimeleri yine duygularımla kirleteceğim
Asın Beni,
yıldızlara asın,
gecenin karanlığına gömün ki
bir daha kimse sevemesin seni benim gibi.

Ey Gönül;
Gideceğim diyorsun, ayrılık kaderiyle başbaşa bırakarak beni.
Evim, barkım sen olmuşsun
Odam,masam, yatağım sen
Yalnızlığım, gülüşüm, ağlayışım sen
Umutlarım, mutluluklarım sen olmuşsun
Şimdi sen gidersen
Çırılçıplak bir yaşam kalacak bana
Üşüyerek bir hayat nasıl geçecek
Güneşimi kaybettim
Gecem gündüzüm sen olmuşsun

Ey Gönül;
Kaç "Hey hat!" dağlayacak bedenimi senden sonra
Pişmanım, suçluyum
Mahcup ve mağlubum
Bağışlama beni, affetme
Seni sevmeyi beceremedim, ama sevdim...

Şimdi sen gitme, gitme işte
Sen gidersen yalnızlıklar paylaşılacak
Sen gidersen çocuklar gülmeyi unutacak
Sen gidersen bir şehir öksüz kalacak
Sen gidersen bir şiiri senden daha çok sevecek şairler

Ey Gönül;
Özlemim sen olmuşsun, hasretim sen
Sana bürünmüş bütün beden
Gözlerim senle koklar
Saçlarım senle dokunur sevgilere
Şimdi sen gidersen
Yaşamayı da beceremeyeceğim,
Karanfiller, menekşeler yeşeremeyecek bağrımda
Şimdi sen gidersen
Papatyalar boğacak kalbimi
Ayçiçeği yüz çevirecek Şems'ine
Şimdi sen gidersen
Bütün çiçekler kuruyacak penceremde

Ey Gönül;
Yazdıkça yazasım geliyor, hiç bitmesin bu anlamsız şiirlerim
Yüzyılların hıncını alıyorum
Hayın sözcüklerden, kahpe kelimelerden
Kavuşamamış bütün sevdaların öfkesi kalemimde
Şimdi ben şiirleri öldürüyorum
Duyguları azad ediyorum
Şimdi ben kendimi eskitiyorum
Şimdi ben, sensizliği içiyorum.

Ey Gönül;
Adı ne seni sevmenin
Arkadaş mı dost mu
Kardeş mi yoldaş mı
Aşk mı sevda mı?
Olmasın seni sevmenin adı, olmasın
Seni sevdiğimi biliyorum ya,
Hani şu sol kaburgama düşünürken seni bir acı, bir çocukluk oturuyor ya
Bu bana yeter, bu bize yeter

Ey Gönül;
Seni sevmek ne renk?
Tutsak gökyüzünün maviliği mi
Kuzey yıldızının beyazlığı mı
Kardeşsiz ormanların yeşilliği mi
Yoksa gökkuşağının siyahlığı mı?
Mavi desem, yıldızlar parlaklığını yitirir
Beyaz desem, gökyüzü hücrelere tıkanır
Yeşil desem gökkuşağı çocukları terk eder
Ben seni tüm renklerde sevdim
Benim sevgim rengarenk
Benim sevgim Hefreng
Benim sevgim Bûka Baranê

Ahh Gönül Ahh
Sana söylemedikten sonra hükmü yok seni sevmenin
Anlamı yok sana yazılan şiirlerin
Sen özlemime alışarak ölüyorsun
Ben ölüme alışıyorum özleminde

Bu sevgi artık yazılmayacak kadar yorgun
Bu sevgi artık okunmayacak kadar tükenmiş
Kalemimle son kavgamı veriyorum, kaybedeceğimi bile bile
Ve artık ben de yeniliyorum
Kazanan yine aşk oldu, olacak...
Bizden geriye bir aşk kalacak zamanın ötesinde

"Azıcık hakkım varsa gözlerinde,
Yüreğinde sakla beni, ben bile bilmeyeyim."

Hoşça kal Yedinci Şahıs Zamiri...

Barış Kahraman