Yazık...

Duyguların en uğrak yeridir gönül,
Beyin sev emrini vermişdir çoktan.
Ya! kalp başdan başa hisleri taşır üstünde.
Nihayetinde dudaklar mırıldanır, aşk sözcüklerini.
Seni seviyorum fısıltısını duymak ister kulaklar,
Duygunun, en güzelini tarif eder bazen gözler.
Kader alınyazının başlığıdır, iyi yada kötü.
Acılar tuzu biberi olur sevdanın,
Kahkahalar hasret kalmıştır mutlu günlere.
Ağarmıştır saçlar, tel tel hergün
Gündüz ve gece yaşar ayrı ayrı buhranı
Saatler kovalar akıp giden zamanı,
Günler mahkum kalmışdır yılların içinde
Dudak bükmeler kapristir kendince.
Gözyaşı damlacıklarıyla ıslanan yanaklardır elbet.
Yüreklere buz serper hayat,
Kırptığı gözle, kısa süren gülücüklerle.
Yaşamak mecburiyettir veto edense ölüm.

Bakışlar anlamını kaybederse yazık.
Bitmiştir, tükenmiştir gayri yorulmuştur.
Zevki sefa içinde belki ihtiras
Artık dönüşmüştür aşk kine nefrete
Mümkün değildir artık başa dönmek
Artık sadece yazık...

(Eşref'ce)
Eşref KOÇ