Bu kaçıncı bahar, sensiz, bensiz,
Yapraklar düşerken ağaçlardan sessiz.
Gelir geçer mevsimler, yıllar gelip geçer sensiz,
Ama içimdeki hüzün hiç bitmez, kimsesiz.
Gökyüzü mavileriyle dolsa da çöker bir sessizlik ,
Kalbimde bir boşluk, hissedilir belki bir eksiklik
Sensizlik soğuktur, gözlerimde bir yalnızlık,
Baharlar güzelleşse de içimde bir karanlık.
Kaç bahar daha geçecek böyle sensiz,
Yalnızlıkla boğuşup içimde sızısız?
Ama hala umut var, bir umut ışığı yanar,
Bir gün gelir, çiçekler baharla yeniden açar ...
Ahmet Nejat Alperen
Bu şiir 285 defa okunmuştur.