Uzun gecenin ardından
Kançanağı gözlerde uykusuzluk
Yağmur gibi yağar üstüme cam kırıkları
Saplanır ömrüne,iyileşmez yaralarım
Bir pişmanlıktır sanki aldığım nefes
Dolmuyor sol yanımda ki boşluk
Önüme bir duvar gibi çıkan yalnızlığımdır
Koca bir yalana dönüşür hayat
Dönmek mümkün mü sanki benliğine
Hiç bitmeyecekmiş gibi uzanan yolda
İnsan insanı değil, İnsanlığı arar durur
Mutluğuğa hasret,arar dururuz
Oysa ki bir dokunmsk deiil midir mutluluk
Aşk,beklediğim dakikaların geldiğini
Henüz kavrayamadığım bir noktada
Delice tutulup sevmek değil midir
Tek taraflı olduğunda ızdırap
Karşılıklı sevildiğinde mutluluk değil midir
Bir güvene dayanır neticede aşk
Mesut dakikaların sürmesidir
Anlamaya, güven hissi duymaya bağlıdır
Yaşantıların neşesiyle coşmaktır
Uzayıp giden hayat yolunda
Her iki tarafı güçlendirmezmi güven
Uzayan gecelerin doğuşuna sebep değil midir
Sevdanın varlığını hissedecek olmak arzusu
Soluksuz, birbiri için çarpan yürekleri
Bir çağlayan gibi çoşturmaz mı kuşkusuz…
Her insan sevmeli sevilmeli,tatmalı
Büyüleyen duyguların en hasını
Yunus Sezgin