Savaşırım gündüz gece
Asla duramam yerimde
Kalbim ait olamaz kimseye
Canım acısada yürürüm ölüme
Ölsem bile son nefesimde
Çekerim derdi,ses etmem kimseye
İçimde fırtanalar kopuyo'anla
Umudum yok artık bu Dünyaya
Öğrendim nasıl yaşandığını
Bile bile yaptım yanlışları
Başlangıçtan beri sonlar aynı
Ziyan ediyo' bu sistem insanları
Basit değil bi'ruha sahip olmak
Ölüm aslında basit bir kaçamak
Ölümün istediği asla durmamak
Farkandayım kendimin,bu benim yeteneğim
Sanmıyorum iyi miyim ? hak eder miyim ?
Bilmiyorum kalbim,yeniden sever miyim ?
Şansım kalmadı,dokunsan ağlarım
Küçüklükten beri eksikti bi'yanım
Hayattan soyutlaştım,korkudan arındım
Hala aklımdasın,hayır yanılmadım
Sözler aynıyken,bedenler farklı
Düşüncelerim gözlerinde saklı
Her şeyin başında,güzel bir rüyaydı
Artık savaşamam,nefret kalsın
Öyle bakma,biraz kabayım,haklısın
Kalabalık insanlar,ne yapıyosun orada ?
Biz ikimiz ölümle yaşam arasında
Biraz nerede olduğunu düşünsen ya
Lütfen havaya aldanma,ne kadar kaldı şurada ?
Gücüm olmasa da,pes etmem asla
İnanasım yok,nasıl bu dünya ?
Bir kadın kaldı merhametimin ortasında
Dünya dönmeye devam eder,bu kalp kimleri sever ?
Berke Susan
Bu şiir 118 defa okunmuştur.